| Notes |
["Praamstra GV 424\nherdrukt in Lit.Fant. en Kritieken XVI 87-96.\npseudoniem Melati van Java\n\nBravo! klinkt het onwillekeurig uit ieders mond, zoo vaak in Nederland eene nieuwe schrijfster opstaat. Weder eene die, liever dan te redetwisten over de emancipatie der vrouw, de koe bij de horens vat en zich eene eigen positie tracht te veroveren. [*J4]\n\nSomtijds, wel is waar, moet op die ingenomenheid naderhand een en ander worden afgedongen. Er blijkt zelf verblinding in het spel te zijn geweest. Het talent was niet evenredig aan den roep; de inbeelding won het van de kracht; men had een geheelen zomer voorspeld, en het bleef bij één zwaluw.\n\nGeenszins wil ik beweren dat de jonge dame, die na enkele proeven op beperkter schaal, voor het eerst in dit boek eene breeder vlugt poogt te nemen, veroordeeld is eene middelmatigheid te blijven. Maar zoo lang een roman zonder vernuft, zonder hartstogt, zonder menschekennis, en zonder stijl, mislukt moet heeten, zal de Jonkvrouwe van Groenerode eene vergissing blijven. [*K5/15-] [*A5-]\n\nVan die eerzucht, - het ideaal met de werkelijkheid te verzoenen, en een voorwerp te vinden waaraan het hart der vol-, der aan de kinderschoenen ontwassene zich hechten kan, - is de Jonkvrouwe van Groenerode de uitdrukking. [*L15]\n\nMet behulp van velerlei vliegwerk, zonder de meesterschap welke Wilkie Collins in het opzetten van zulke geheimzinnige geschiedenissen ten toon spreidt, fatsoeneert Melati een geldersch romanheld [*F8-]\n\nMaar de kunst heeft aan die opvatting niet genoeg, evenmin als de godsdienst; en alvorens Melati aan het uitwerken van haar thema ging, had zij moeten bedenken dat alleen de virtuositeit der behandeling het redden kon. [*L15]\nMaar aan elk van mevrouw Bosboom's bijfiguren is iets ongemeens, en tegelijk iets menschelijks, wat bij Melati ontbreekt. [*F5-]\nDoodelijk voor de belangstelling van den lezer in het algemeen is het, dat bij den aanvang van het verhaal al de karakters reeds gevormd zijn [...] Eene overdreven beteekenis aan het uitwendige te hechten, - dit is, geloof ik, de voorname fout van Melati's karakterschilderingen; een gevolg van hare jeugd en hare onervarenheid. [*F15]\n\nIn de Jonkvrouwe van Groenerode schittert de poëzie door hare afwezigheid [*K5-]\n\nVergelijking Melati - Bosboom Toussaint, Jonkvrouwe met Majoor Frans (vergeleken door de auteur zelf)\nZeer hopen wij dat dit niet het geval moge zijn met de jonge dame, wier eerste groote werk wij heden aankondigen."]
|