| Notes |
['(Via scriptie Francien Petiet, UvA, 2002 – jws 11 05)\n\nPetiet, Van geniën spreken wij niet:\n[ggg]\n"Haar werk is welbekend, en deze roman gelijkt veel op haar eerdere werk. Haar karakters zijn soms te overdreven neergezet, over de grenzen van waarschijnlijkheid getrokken, maar vol leven en goed volgehouden. Ze maakt alles in haar roman aanschouwelijk en betrekt de lezer in de romangeschiedenis.\n[...]\nFlygare Carlén redeneert te veel. Hierdoor wordt de spanning onderbroken. De schrijfster compenseert dit door de afwisseling van ernst en luim, waardoor het geheel blijft boeien. Het is een goede roman, niet volmaakt, maar zeker aanbevelenswaardig."']
|