| Notes |
['Signed: Tydeman\r\n\r\nAbsent from Riewald/Bakker\r\n\r\np. 237:\r\nFanny Fern! „Een goede naam is beter dan kostbare balsem." Dat woord is wel toepasselijk op de in haar Vaderland (America) zeer gevierde schrijfster, die ook onder ons door haar Rose Clark, Ruth Hall en andere vruchten van haar pen met roem bekend is. [...]\r\n[...] Die eenigzins met hare manier van schrijven bekend is, weet wel, dat zij iets zeer kloeks en manhaftigs heeft, iets zeer onafhankelijks en eigenaardigs, bij groote gevoeligheid en teederheid, „bij wijlen overaandoenlijk, bijwijlen tamelijk scherp; nu eens wegslepend, tot op de grenzen van het ongezonde toe; een oogenblik later bijna meedoogenloos spotachtig." [...]\r\nDe te sterk Americaansch gekleurde schetsen liet zij weg, en ze deed daaraan zeker goed, want onder de hier gegevenen zijn er ook al, welke tamelijk vreemd zijn voor den Neder-\r\n238\r\nland er, die met het leven en denken in de nieuwe wereld geheel onbekend is.\r\n\r\nDe schrijfster spreekt onverbloemd haar oordeel uit over alles wat hare aandacht opwekt, en \'t is een zeer gezond oordeel, al is de vorm, hier en daar wel wat exentriek. Zij geeft de waarheid in een niet alledaagsch kleed en wijst soms, met ironie en satyre, op de gebreken der samenleving. Zij doet dit dikwijls met een sarcasme en eene spotachtige bitterheid, dat het bijna onverklaarbaar is, hoe uit dezelfde pen zulke lieve, zajhte, teedere gevoelens en tooneeltjes kunnen voortkomen, als waarin\r\nook het fijnst gevoelige hart zich verkneukelen kan: ik geloof zóó kan alleen eene vrouw schrijven. Fanny Fern, de nu bijna zestigjarige, doe het nog lang, en vinde steeds zulke goede vertaalsters, die met zooveel tact weten te geven en te nemen, als Marie Neve deed.']
|