| Notes |
['(Via scriptie Francien Petiet, UvA, 2002 – jws 11 05)\nart. on dutch translation\n\n[p.596]\nUit de Inleiding dezer rubriek, in welke ik vergeefs eenen\nzamenhang van denkbeelden gezocht heb, zoude men besluiten,\ndat Mrs. TAYLOR het regelen van Tijdmeters in zee bedoelt,\nen wil zij daar eenen kunstmatigen horizon laten gebruiken?\nIk heb de eer niet de Verhandeling van Kapt. OWEN over den\nTijdmeter te kennen (1); maar de aangehaalde proeve doet mij\n(1) Zelfs weet ik niet, of die Verhandeling van Kapt. vr. P. w. OWEN of vim\n». OIÏB» afkomstig is; maar dit doet niets ter zake, daar wij. niet den man,\nmaar hel Bock, dat voor ons ligt, te beschouwen hebben.\n[p. 597]\ndie onkunde niet zeer betreuren, al hadde ik vroeger uit dat\nWerk kunnen leeren, dat men eeneu Tijdmeter niet buiten het\nbereik van zijn gehoor en zijn gezigt moet brengen, wanneer men\nhem gebruiken wil. De ontdekking, dat men twee gezigten\nkan verkrijgen, door een werktuig slechts ééns te stellen, is even\nmerkwaardig als het sextant, door Kapt. OV?E.- uitgevonden,\nwaarop de kijker zich twee graden verplaatsen laat; maar misschien\nkomt de eer dezer ontdekking en uitvinding aan den\nVertaler toe, hetgeen • ik niet beoordeelen kan, want ik heb\nhet oorspronkelijke Werk van Mrs. TAYLOR spoedig teruggezonden,\nnadat ik het op beziens ontvangen had. Voor den kijker zal\nde wijzer gelezen moeten worden, • en dan moet ik de vaardigheid\nbewonderen, die Kapt. OWEN door zijne langdurige ondervinding\nverkregen heeft, daar twee waarnemingen-hem den\ntijd kosten, waarin een ander eene reeks van twaalf, zelfs van\nvier en twintig waarnemingen, volbrengt. Althans, toen ik mij\nnog met het sextant behelpen moest, behoefde ik-den wijzer,\nom van de eene waarneming tot de andere over te gaan, meestal\nslechts vijf minuten,, en nooit meer dan tien minuten te verzetten,\ngelijk de registers mijner waarnemingen aanwijzen. —=\nDit zoude de minste mijner leerlingen van Kapt. OWEN afwinnen.\n— De verbetering voor de verandering van de declinatie\nder zon is bij ongeluk-vergeten. Nu, het komt er op zee ook\nop geen minuutje aan; het is ccn knijsoor, die daaraan denkt,\nal spreekt Kapt. OWEN verder van een tiende deel ecner seconde.\nZijne laatste uitspraak, is ccn nieuw, mij althans geheel\nonbekend, allermerkwaardigst theorema uit de waarschijnlijkheidsrekening.\n. •\'\nIk eindig, want bij zulke dwaasheden kan ik den toon niet\nbewaren, die aan het ernstige doel van dit mijn schrijven voegt.\nMet zulkcn vreemden bombast worden wij\' opgescheept; aan\nzulk eene wartaal hebben wij zelve ons zegel gehecht, terwijl\nhet goede en schoone door ons werd over het hoofd gezien.\nMogt het ter ooren van vreemdelingen gekomen zijn, dat wij\ntwisten over het oude en gebrekkige, terwijl : hel nieuwe en\nvolmaakte voor ons verloren gaat, dan- moge dit nommer van\nden Gids ten getuige strekken, dat zich ten minste ééne stem\ndaartegen verklaart. Mrs. TAYLOR worde de zorg over hare breikous\naanbevolen; en wanneer Kapt. OWEN niets beters dan het\nbovengemelde te vertellen heeft, dan moge hij zich nevens haar,\naan het hoekje van den haard, met het\'knoopen van\'vischnetten\nvermaken. \nF. KAISER."\n\n(credits:De Digitale Gids, www.arik.nl (non-OCRed scans of original pages))']
|