| Notes |
['[p.303]\n"Er zijn maar weinig kinderen en jonge menschen\ndie niet wezenlijk houden van Madame de Pressensé en\nLouisa Alcott; en geen van deze beide schrijfsters gaat zich\nte buiten aan romantiek, en waar Louisa Alcott sprookjes\nschrijft, daar is zij zoo eenvoudig als een zingende vogel.\nDoch beiden geven onverholen hare ziel, en deze is waard\naangenomen te worden. Het eene harer boeken moge als\nkunstwerk iets hooger of lager staan dan het andere, moge\nzelfs naderen tot de grens van het middelmatige, — de ziel\ndie er in leeft zal het altoos hoog boven het peil der onbeduidendheid\ndoen blijven."\n\n[p.325]\n"Immers voor de ontwakende kinderziel\nis de heele wereld één groote feeërie, en voor het kinderlijk\ngeloof is niets onmogelijk. Alleen, — er moet steeds met\ngroote kieschheid en met wijs overleg worden getooverd in\ndie sprookjes; en de feeën moeten hun macht meer gebruiken\nom de menschen te Jielpen dan om ze te beloonen. Uit\ndat oogpunt beschouwd, is Jean Macé\'s Blondinet een meesterstukje,\nslechts geëvenaard — misschien wel overtroffen —\ndoor Louise Alcott\'s Bloemensprookjes. i) Iets liefelijkers en\ndichterlijkers, iets wazigers en geurigers ken ik niet op dat\ngebied. Dat is nu de type van het moderne sprookje.\n\n1) „Onder \'t Lommer" en „Op de wandeling" ; beiden bij Van Kampen en\nZoon, Amsterdam."\n\n(credits:De Digitale Gids, www.arik.nl (non-OCRed scans of original pages))']
|