| Notes |
['[293]\n"Dat de vertaling `vloeiend en sierlijk\' is zeg ik den voorredenaar na. Anna mag gerust meer vertalen."\n\nHOoms (link + codes) XEX 293\n\n[293]\n‘De losprijs eener vrouw’. Wat die titel eigenlijk moet aanduiden is mij niet recht helder geworden. Het verhaal kon ruim zoo goed heeten: Geld! Geld!! Geld!!! De ‘oude heer Smits’ zegt in zijne voorrede: ‘De personen, in dezen roman voorgesteld, toonen aan hoe het geld, of de zucht naar geld, op verschillende karakters werkt. Op den braven huisvader, die het goud als middel en niet als einddoel van zijn streven beschouwt; - op den vrek, die het goud alleen om den wille van het hebben najaagt; - op den parvenu, die in \'t geld het middel ziet om zich eene gevierde plaats in de wereld te veroveren; - op den avonturier, bij wien de geldzucht tot onoverwinnelijken hartstocht wordt en hem dieper en dieper in ellende en misdaden dompelt; - en op den verkwister, die de waarde van het geld eerst leert kennen, als hij zich zelven te gronde gericht heeft en lager en lager valt in zijn roekeloos streven om den verloren schat te herwinnen.’\n\nHet verhaal is zeer boeiend indien men zich door zekere wijdloopigheid en armoede aan gebeurtenissen in het eerste deel niet heeft laten afschrikken. Het eene zoowel als het andere behoort tot de oeconomie van het geheel en eerst veel later wordt het den lezer duidelijk om wat reden de tocht van den hoofdpersoon met Wenford door het gebergte zoo breedvoerig beschreven wordt. Slechts enkele onwaarschijnlijkheden herinneren dat men geen geschiedenis, maar verdichting leest, b.v. dat Vaughan den inzender van het bouwplan wist uit te vorschen; en vooral de laatste ontknooping, die zeer geforceerd is.\n\nDat de vertaling ‘vloeiend en sierlijk’ is zeg ik den voorredenaar na. ‘Anna’ mag gerust meer vertalen XEX. Enkele opmerkingen houde zij ten goede. De jufvrouw uit een veerhuis, tevens dorpslogement, mevrouw te noemen misstaat eenigermate;\n\t\n[p. 294]\n\t\n\nin het Engelsch zal zeker staan mistress, de titel van elke Engelsche gehuwde vrouw of weduwe, die het adelijke Lady niet halen kan. - Men zegt in onze taal niet: ‘kleine’, maar ‘zoete’ broodjes bakken (I. 89). - ‘Als ik mij op Mevrouw Zitman had willen verlieven,’ en: ‘daar hebt gij recht’ (gelijk) in, zijn germanismen, aan de vertaalster ontsnapt (I. 218, II 140).- Wanneer eene vrouw zich in de overmaat harer vreugde over een onverwacht uitzicht op rijk worden een roes drinkt, kan men niet zeggen, dat zij ‘zich aan den drank heeft overgegeven’ (I. 258); dit laatste beteekent een voortdurend misbruik van de flesch. - ‘Dat testament eischt alles terug wat redelijker wijs te vorderen is’ is (I. 280) zeker eene verkeerde vertaling. Staat in het oorspronkelijke ook ‘rationale’, dat ‘bewijsgrond’ beteekent? De bedoeling althans is: ‘alles wat naar de wet opvorderbaar is.’ - Een bezoeker wordt door een bediende niet ‘aangekondigd’, maar ‘aangediend’ (II. 39). - Men knoopt geen ‘shawl’, wel een ‘doek’ om het hoofd (II. 55). - ‘Begeerlijk’ voor ‘inhalig’ of ‘hebzuchtig’ (II. 165).\n\nAls ‘Anna’ minder goed vertaalde zou ik deze vlekjes niet eens aanstippen. De uitvoering is goed, maar dat het innaaien hoe langer hoe ellendiger wordt bevestigt zich weder, ten minste in mijn exemplaar.']
|