| Notes |
['Also mentioned in Bel\n\n[p.403]\n“Z u s t e r C l a r a . Schetsen uit het\nleven eener verpleegster in een\nstedelijk gasthuis, door J. P.\nR e y n v a a n . Amsterdam; -J. H.\n& G. van Heteren. 1892.\n\nHeeft Dr. Aletrino met het schrijven\nvan\' Zuster BertJia een onrechtvaardige,\nof, op z\'n zachtst uitgedrukt,\nalthans een hoogst onvoorzichtige\ndaad begaan ? Heeft hij, de\nkunstenaar, die ons den indruk gaf\nvan met gewetensvolle nauwgezetheid\nde menschen en dingen ontleed,\nen het aldus geziene weer gegeven te\nhebben, inderdaad onwaarheid geschreven\nen van verhoudingen en toestanden\nin een ziekenhuis voorstellingen\ngegeven, die n i e t zijn ? De\nadjunct-directrice van het Amsterdamsche\nBuitengasthuis meent: ja,\nen, sterk door die overtuiging, voelde\nzij behoefte om, tegenover het beeld\nvan Zuster Bertha, wie het leven in\nhet gasthuis onvoldaan liet, het beeld\nte stellen van Zuster Clara, die in\ndat leven bevrediging en voldoening\nvond.\nHet komt ons voor dat hier een\nreusachtig misverstand heerscht, en\ndat Mej. Reynvaan, op hare beurt,\nkwistig offert aan de eenzijdigheid,\nwelke zij den schrijver van Zuster\nBertha verwijt.\nHet misverstand bestaat hierin,\ndat niet in het oog wordt gehouden,\nhoe Dr. Aletrino in zijn boek niet\nh e t gasthuisleven beschreven heeft,\nmaar het physisch en psychisch\nleven van een ziekelijk overspannen\nmeisje uit den burgerstand, dat,\nom aan de verveling van haar tehuis\nte ontkomen, verpleegster\nwordt, en hare langzaam opkomende\nliefde voor den jongen dokter,\nmet wien zrj dagelijks in aanraking\nkomt. De tafereelen uit het\ngasthuisleven, zooals Bertha die\nziet, zijn slechts de lijst, welke om\ndeze sombere, zwaarmoedige schilderij\npast. En het gaat, dunkt ons,\nniet aan, omdat hier verhoudingenen\ntoestanden geteekend worden, welke\nin een gasthuis niet behoorden voor\nte komen, te beweren dat zij niet kunnen\nvoortkomen, en den kunstenaar\nhet recht te ontzeggen zulke verhoudingen\nverhoudingen\nen toestanden door de\nmacht van zijn talent te scheppen.\nDe eenzijdigheid van Mej. Reynvaan\'s\nvoorstelling springt in het\noog. Wanneer men dit vluchtig\nverteld relaas van zuster Clara\'s\nverblijf in het gasthuis leest, dan\nkrijgt men den indruk, dat in de\nNederlandsche gasthuizen over het\nalgemeen, en in het Amsterdamsche\nBuitengasthuis in het bijzonder,\nalles „boter tot den boom" is. Het\nzijn allen ideale verpleegsters, ideale\ngeneesheeren, tot ideale zieken\ntoe, met wie wij hier in aanraking\nkomen. Tan een strijd, die er gestreden\nmoet worden, eer een Zuster\nClara het in zelfverloochening tot\nde verlangde hoogte gebracht heeft,\nvernemen wij niet meer dan een\nenkel woord; van teleurstellingen,\nergernissen, tekortkomingen, misbruiken,\nhooren wij niets.\nWij hebben den diepsten eerbied\nvoor het werk der liefde, dat in de\ngasthuizen verricht wordt; wij kunnen\nons voor ëen ongehuwde vrouw\nnauwelijks schooner taak denken\ndan die van ziekenverpleegster;\nmaar wij wagen het te betwijfelen,\nof men aan het werk der ziekenverpleging\ninderdaad een dienst\nbewijst door het zoo eenzijdig te\nidealiseeren als — met de edelste\nbedoelingen — in dit werkje geschiedt.”\n\n(credits:De Digitale Gids, www.arik.nl (non-OCRed scans of original pages))']
|