*Mentions in art. Bij het graf van twee dichters ARTICLE Netherlands
| Title | *Mentions in art. Bij het graf van twee dichters |
|---|---|
| Is same as work | *Mentions in art. Bij het graf van twee dichters |
| Part of work | |
| Author | J.H. Hooijer |
| Reference | |
| Place | Netherlands |
| Date | 1876 |
| Quotation | |
| Type | ARTICLE |
| VIAF | |
| Notes | ["on the relationship between de Musset and George Sand\n\n[p.457]\n'Onder die anges tutélaires was er eene, die wij\nniet met stilzwijgen mogen voorbijgaan, een groote figuur, die\nverre boven deze oppervlakkige en onbeduidende wereld uitsteekt:\nGeorge Sand. Deze betrekking, die zoo lang een op schandaal\nverzot publiek tot welkom voedsel strekte, willen we\nslechts ter loops aanroeren. Genoeg zij gezegd, dat de invloed\nvan George Sand op Musset niet anders dan noodlottig\nwerken kon. In George Sand heeft de natuur twee patronen\ndooreengeweven, een edel gevoelende, gezonde, op het hoogere\ngerichte natuur en eene bespiegelend sensueele. Dezelfde vrouw,\ndie heden u boeit door haar levenswijsheid, haar fijn gevoel,\nhaar edele aspiraties, komt straks u verbazen en ergeren door\nhaar stuitende ontledingen van 't zinnelijke in de liefde; een\nonderwerp, dat zij met een zeker onverklaarbaar welbehagen tot\nin 't walgelijke toe uitspint. De reis naar Italië, door beide\ndichters in elkanders gezelschap ondernomen, die romaneske tocht\nwaarop de eene hevige scène de andere volgde, heeft iets tragicomisch,\ndoch 't tragische houdt verre de overhand. George\nSand heeft Musset den genadeslag gegeven, zijn zinnen in vlam\ngezet zonder zijn hart te raken of aan zijn karakter vastheid\nte geven. Eene vrouw, die de minnares wordt van eenen man\nvoor wien zij hoogstens vriendschap en medelijden voelen\nkan, en dat, gelijk George Sand beweerde, om dien man van\nwanhoop te redden, staat, of zeggen wij liever stond, toen zij\nzóó handelde, op een utiliteitsstandpunt, dat voor de rechtbank\nder gezonde moraal onverdedigbaar is. Eene vrouw acht zich\nzelve, of acht zich zelve niet; in het eerste geval werpt zij zich\nniet zonder liefde, als een soort van laatste redmiddel, eenen\n[p.458]\nman in de armen. Gesteld dat er zich in de motieven niets\nonzuivers heeft gemengd, 'tgeen altijd uiterst moeielijk uit te\nmaken is, dan nog heeft zulk een scheeve moraal noodwendig\nscheeve gevolgen. Musset, het fantoom der liefde ziende, zonder\nde liefde te vinden, kon niet anders oordeelen, dan dat men\nhem bedrogen had, uit ijdelheid of uit ongezonde sensualiteit\nbedrogen had. Hij verloor er het laatste zweempje achting\nvoor de vrouw bij, dat hein nog restte. Van het oogenblik\nhunner scheiding dagteekent het aanvangspunt van des dichters\nalgeheelen zedelijken ondergang.'\n\n(credits: De Digitale Gids, www.arik.nl)"] |
No works found