| Notes |
['De Kleine La Bruyère, of karakters en Zeden der Kinderen onzes tijds. Uit het Fransch vertaald door E. Bekker, wed. A. Wolff. In Den Haag bij Leeuwenstijn, 1800, 206 bldz (voorwerk 18 bldz). Dit werk is opgesteld, om in de opvoeding van kinderen van twaalf of dertien jaar gebruikt te worden, uitgenomen de laatste Hoofddelen, die geschikt zijn voor lieden van de groote waereld.\n\n"Indien wy nu nog (na verschillende citaten) ons oordeel zeggen moeten over dit Geschift, doen wy dit liefst met de eigene woorden der Vertaalster (E. Bekker); haar oordeel is hier, naar ons inzien, volkomen juist." Dan volgt deel van de inleiding.\n\nHetgeen de beroemde Caractères de La Bruyère zijn voor volwassenen, moet dit boekje zijn voor kinderen, ziet daar reden gegeven van den tytel. La Bruyere is een groot schilder, zegt Mevr. de Genlis, dien men onmogelijk in miniature copieeren kan; zij beleydt dus zeer gaarne, dat zij voor dezen haren meest gelievde schijver moet onderdoen. Wij willen de opschriften afschrijven der drieentwintig onderscheidenen hoofddelen, die den inhoud uitmaken van dit kleine werkje. \n\nVolgt een stukje van de vertaling, het zevende.\n... geschikt voor het onderwijs der jeugd... \n“ Het zijn aanmerkingen, bij voorkomende gelegenheid in een zakboekje opgeteekend; zij zijn niet doordacht, of met oogmerk opgesteld; doch de waarheid, die ‘er in is, moet in staat zijn om het gebrek der uitvoering te vergoeden.” Zo beoordeelt de schrijfster dit haar eigen werk. Ziet hier ook uit dit gedeelte ene proeve, welker mededeling een toepassing ook hier te Lande helaas! geenzins nutteloos kan geacht worden. Het hoofdstuk 17 verschaft ons die. \n\nVolgt stuk van de vertaling van n017.\nIndien wij nu nog ons oordeel zeggen moeten over dit geschrift, doen wij dit liefst met de deigene woorden der vertaalster; haar oordeel is hier, naar ons inzien, volkomen juist; de opgegevene stalen mogen ten bewijze dienen: “ Ik weet niet of zij (Mevr. de Genlis) wel veele mededingsters hebben kan, als zij ons dit waereld, waarin zij leefde, afschildert, en of haare kennis van het menschelijk hart wel veel kan overtroffen worden. -------- Maar! zo dra zij wil redeneren over dingen die niet binnen HAARE KRING VAN KUNDIGHEDEN vallen, stopt zij ons systemas en geene waarheden, --- ten minste, hoogstbaarblijkelijkheden --- in de hand. Zij toont dan meer GEHOOR, dan zelf GEDACHT te hebben. ‘ t is haare zaak in het geheel niet, tot op de eerste beginzels der waarheid door te dringen; zij beslist, en zij moest bewijzen: ja meermaal haalt men, werktuigelijk, de schouders op, als zij bewijst. Kort: Madame de Genlis is eene vrouw, die in der groote waereld geleefd, en te veel uiteen lopende verrukkelijke talenten beoefend heeft, om veel tijd TOT DENKEN gehad te hebben, over onderwerpen, die eene geoefende geest (vereischen), gewoon met mathematische striktheid, over alles wat de aandacht gewigtig toeschijnt, te denken.” \nVoor dit werkje hebben wij een Opdracht, Voorrede, Bericht der Vertaalster, en Toeeigeningsbrief; in de daad voorwerks genoeg; terwijl dan het eerste hoofddeel nog den twijfel draagt: Plan van het werk en bedoeling der schrijfster. Dan, het moge wat uit de mode zijn, het is toch gene grote misdaad, en loopt ook in weinige blaadzijden af. En deze gelegenheid nemen dan nu onze geeerde landgenoten E. Bekker, wed. A. Wolff (de vertaalster van dit boek) en hare vriendin A. Dekken, waar, om nogmaals aan het publiek op het sterkst te betuigen, dat zeker schandelijk prulschrift, (het zijn hare eigene woorden) AANHANGSEL OP WILLEM LEEVEND, door haar niet geschreven is. Wij hielden ons verplicht om ook dit met een enkel woord onze lezers te berichten.\n\n(Also via Buijnsters 1979)(SP)\n\nen']
|